Ben werkt al jaren bij het bedrijf en heeft veel kennis en ervaring. Hij staat bekend als een collega waar je op kan bouwen, die zijn afspraken nakomt en die erg betrokken is bij zijn werk. Voor het bedrijf lijkt hij de ideale collega. Want als er problemen zijn, dan lost hij ze zonder morren op. Vakkundig en snel. Ook buiten werktijd.

Ben doet zijn werk met veel plezier. Toch wringt er ook wel iets bij hem. Hij ziet verschillende dingen in de organisatie die beter kunnen. Hij deelt zijn zorg met collega’s en praat erover met zijn leidinggevende. Hij ontvangt weinig respons. Zijn adviezen lijken in de wind te worden geslagen. Hij ziet de dingen die hem irriteren in de organisatie niet veranderen. Terwijl hij toch echt wel verstand van zaken heeft. Waarom luistert niemand naar hem? Het lijkt wel of niemand snapt wat hij bedoelt. Ben voelt zich een roepende in de woestijn.

Ben gaat niet bij de pakken neerzitten. Hij is betrokken bij de organisatie en pakt de zaken aan als hij daar zelf invloed op heeft, ook al valt het niet onder zijn verantwoordelijkheid. Wordt Ben hier blij van? Nee, helemaal niet. Hij werkt hard, heeft het beste met de organisatie voor maar voelt zich steeds minder gewaardeerd.

Communicatie is vaak de bron van veel problemen, zonder dat we dat direct in de gaten hebben. Degene die zijn onvrede deelt (de zender) is er vaak van overtuigd dat de boodschap die hij vertelt heel duidelijk is. Hij vindt het dan ook niet nodig om bij de ontvanger te checken of dit ook zo is. De ontvanger denkt de boodschap te begrijpen en vraagt niet door. De bron van veel misverstanden.

Als een kind zegt;” ik heb dorst”, dan weet een ouder meestal wel wat er bedoeld wordt. Het kind verwacht dat de ouder opstaat en een beker drinken inschenkt. Afhankelijk van de dag en het tijdstip schenkt de ouder een beker water, melk of fris in. Wanneer mensen elkaars gewoontes kennen, dan is duidelijk wat de ander graag wil. Maar is de boodschap echt duidelijk? Nee. Het kind zegt dat het dorst heeft, maar wil graag dat iemand drinken inschenkt. Goed communiceren is lastig. Als mensen elkaar minder goed kennen zou de conversatie als volgt kunnen gaan:

A: “Ik heb dorst”.

B: “Oh, wat wil je daarmee zeggen?”

A: “Ik wil graag wat drinken”.

B: “Dan pak je toch wat drinken?”

A: “Wil jij wat drinken voor me inschenken? Ik ben even bezig.”

B: “Jawel, wat wil je drinken?”

A: “Doe maar water”.

B heeft in bovenstaand voorbeeld maar liefst drie vragen nodig om te weten te komen wat de ander eigenlijk wil zeggen. Daar moet je wel zin in hebben! Hoe vaak gebeurt het op je werk dat iemand de tijd en moeite neemt om meerdere vragen te stellen?

Voor Ben was het een eye-opener dat hij zelf iets kon doen om zich beter gehoord te voelen. Samen zijn we op zoek gegaan naar handvatten die Ben daarbij konden helpen. Voor hem werkt het om tijd te nemen en na te denken welke boodschap hij wil overbrengen. Daarnaast denkt hij na over de formulering van zijn boodschap. En hij vraagt de ontvanger of zijn boodschap duidelijk is. Ben kan op deze manier zijn boodschap duidelijk vertellen en zijn kennis zichtbaar maken. Ook als de ander het inhoudelijk niet met hem eens is, voelt hij zich wel gehoord!

Wil jij weten wat jij kan doen om beter gehoord te worden? Neem dan vrijblijvend contact op met Matthijs Kortleven of Petra van Gans .